Toen ik mijn praktijk begon, had ik geen strak businessplan of missie op papier. Wel een diepe wens: mensen helpen die vastzitten in zichzelf en hun lijf. Mensen die, net als ik ooit, verlangen naar een plek om écht te landen — zonder te hoeven presteren, zonder altijd sterk te moeten zijn of te glimlachen terwijl ze eigenlijk willen schuilen en huilen.

Ik wilde iets maken dat écht betekenis heeft. Iets wat blijft, ook als het moeilijk wordt.

Die kracht vond ik niet in een cursus of boek, maar in iets eenvoudigs en tastbaars: een warme deken. Een plek van zachtheid, veiligheid en rust om weer te kunnen ademen en helen.

Zoals die warme deken die ik na een sessie zachtjes over je heen leg — niet omdat je het vraagt, maar omdat ik het voel.

Een stil gebaar dat zegt: je hoeft niets meer te doen. Je bent hier veilig. Je mag gewoon zijn.

“Nee, dit is geen marketingpraatje.
De warme, zachte deken op mijn behandelbank wacht op jou — en ligt klaar voor als jij er behoefte aan hebt om even helemaal te ontspannen.”

 Zorg — met volle aandacht en zonder oordeel bij je zijn, ook wanneer het soms confronterend wordt.

Veiligheid— ruimte geven aan alles wat er is, ook aan wat je het liefst wegduwt, en zorgen dat je niet overbelast raakt.

Verbinding — naast je lopen, in jouw tempo, zonder te duwen. Met eerlijkheid en kracht, ook als het soms moeilijk is.